INTER SPEM ET METUM në edicionin e 60-të të artit të Bienales së Venecias

Është një nder dhe kënaqësi e veçantë t’ju informojmë se edhe këtë herë besimi për të qenë bartës të flamurit kombëtar në manifestimin prestigjioz me një histori 120-vjeçare, La Biennale di Venezia, na është dhënë si institucion për herë të 9-të. Në edicionin e 60-të të artit të Bienales së Venecias 2024, Republika e Maqedonisë së Veriut do të përfaqësohet nga projekti INTER SPEM ET METUM, (MES SHPRESËS DHE FRIKËS), nga artistja jonë
Slavica Janeshlieva. Komisionere e projektit është dr. Dita Starova Qerimi, drejtoreshë e Galerisë Nacionale të IN të Republikës së Maqedonisë së Veriut, ndërsa kuratore është dr. Ana Frangovska, kuratore e lartë në Galerinë Nacionale të Republikës së Maqedonisë së Veriut. Vendndodhja e pavijonit është e njëjtë me dy sesionet e fundit të ekspozitës së 59-të të artit, si dhe edicionin e fundit arkitektonik, d.m.th. Scuola dei Laneri, e vendosur në një vend të shkëlqyer dhe të frekuentuar Santa Croce 131 A.
Tema e sivjetme e edicionit të 60-të të Bienales tradicionale, prestigjioze të Venecias, në disiplinën e arteve figurative, është “Të huajt kudo” ose STRANIERI OVUNQUE – FOREIGNERS EVERYWHERE, kuruar nga Adriano Pedrosa. Siç thotë vetë kuratori, koncepti i referohet situatës globale të karakterizuar nga kriza të shumta që lidhen me lëvizjen e individëve nëpër vende, kombe, territore dhe kufij. Këto kriza nxjerrin në pah rreziqet dhe sfidat që lidhen me gjuhën, përkthimin dhe përkatësinë etnike dhe zbulojnë variacionet dhe pabarazitë e ndikuar nga faktorë të tillë si identiteti, kombësia, raca, gjinia, seksualiteti, pasuria dhe liria.
Përshkrimi i shkurtër i projektit
Koncepti INTER SPEM ET METUM i zhvilluar nga Slavica Janeshlieva përmes panoptikonit të tij kontekstual-vizual nis nga përralla e thjeshtë për fëmijë e Hans Christian Andersen "Rosaku i shëmtuar" nga viti 1844, e cila është kaq e rëndësishme për zhvillimin e duhur të psikologjisë së fëmijëve, si një nga historitë e para morale të fëmijërisë janë kaq e rëndësishme në zhvillimin e ndërgjegjësimit të të rriturve për kapacitetet, vlerat dhe veçoritë e tyre. I njohur në të gjithë botën, madje shpesh përdoret për të mësuar gjuhë të huaja për emigrantët që lëvizin në një vend tjetër.
Historia “Rosaku i shëmtuar” na përballë që në fëmijëri me tjetërsinë/të ndryshmen, ndjenjën e të qenit i huaj.
Domethënë pranimi ose mospranimi i të ndryshmes. Pavarsisht nësë e ndryshmja është gjinia, pamja, sjellja, sëmundja, kombësia, feja, gjuha, besimi politik… A lindemi me ndërgjegje për kombësinë, fenë, gjuhën?
A nuk është ky ideali për të cilin të gjithë përpiqemi kur bëhet fjalë për bukurinë shumëdimensionale? Të gjithë kemi pjesë të shëmtuara me të cilat duhet të përballemi vazhdimisht. Ne të gjithë ndihemi të vetëm në botë në një moment apo në një tjetër. Pastaj një ditë nuk dalim aq të bukur nga jashtë, por fillojmë të rrezatojmë një ndjenjë përkatësie nga brenda. Ne e kuptojmë se ka një vend për ne në këtë planet, një vend që na ka pritur gjatë gjithë kohës. Ne shohim se frika jonë nuk është gjë tjetër veçse hije.
Kjo matricë konceptuale prek në mënyrë mjaft adekuate idiosinkretizmin e të HUAJIT kudo, tek unë, tek ju, tek ata, tek ne.